Verbum

гужам, прысл.

1. На калёсах ці санях.

   • Вазіць лес г.

2. Адзін за адным.

   • Па вузкай сцяжынцы ўсе ішлі г.

гуз, ✂, м.

1. Жаўлак ад удару або нараст на целе чалавека, жывёлы.

   • Набіць г. на лбе.
   • На спіне ў каровы гузы.

2. Ненармальнае патаўшчэнне на якой-н. частцы расліны.

|| прым. гузавы, ✂.

гузаваты, ✂.

З гузамі і пукатасцямі.

• Гузаватая асіна.

|| наз. гузаватасць, ✂.

гузак, ✂, м. (разм.).

Тое, што і гуз.

гузасты, ✂.

З вялікімі гузамі.

• Г. дуб.

|| наз. гузастасць, ✂.

гузік, ✂, м.

Зашпілька для петляў адзення, звычайна ў выглядзе кружка.

|| памянш. гузічак, ✂.

|| прым. гузікавы, ✂.

гук, ✂, м.

1. Фізічная з’ява, што выклікаецца вагальнымі рухамі часцінак паветра, якую мы ўспрымаем слыхам.

   • Хуткасць гуку.
   • Г. стрэлу.
   • Музыкальны г. (у адрозненне ад шуму).
   • Ні гуку (пра поўнае маўчанне).

2. Найменшы членараздзельны элемент чалавечай мовы.

   • Гукі беларускай мовы.

|| прым. гукавы, ✂.

гука...

Першая частка складаных слоў са знач.:

1. які мае адносіны да гуку, гукаў (у 1 знач.), напр. гукалакатар, гукапеленгатар, гукапераймальны, гукаперайманне, гукасігнальны, гукаўлоўнік, гукаўспрымальны;
2. які мае адносіны да гукаў мовы, напр. гукавымаўленне, гукалітарны;
3. які мае адносіны да гуказапісу, напр. гуказапісны, гуказдымальнік, гукамантаж, гукарэжысёр, гукарэжысура;
4. які мае адносіны да музычных гукаў, напр. гукарад;
5. які мае адносіны да распаўсюджвання і паглынання шуму, напр. гукаізаляцыя, гуканепранікальны, гукапаглынальнік, гукапаглынальны, гукапранікальны.

гукааператар, ✂, м.

Спецыяліст па запісу гукаў.

|| прым. гукааператарскі, ✂.

гукаафарміцель, ✂, м.

Спецыяліст па шумавым афармленні спектакля.

|| прым. гукаафарміцельскі, ✂.