Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеілмноруыэюя
абвгджзклмнпрстчш

гугеноты, ✂, м.

Французскія пратэстанты 16—17 стст., якіх праследавалі каталіцкая царква і ўрад.

гугнявіць, ✂; незак.

Гаварыць у нос.

гугнявы, ✂.

Які гаворыць у нос.

|| наз. гугнявасць, ✂.

гугу:

  • Ні гугу у знач. вык. (разм.) — маўчаць, не гаварыць ні слова або маўчы, нікому не кажы.

    • Пра гэта — нікому ні гугу.