Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеілмноруыэюя
абвгджзклмнпрстчш

гушкалка, ✂, ж. (разм.).

Калыханка, арэлі.

|| прым. гушкалкавы, ✂.

гушкацца, ✂; незак. (разм.).

Рытмічна калыхацца з аднаго боку ў другі або зверху ўніз.

  • Г. на арэлях.
  • Г. на марскіх хвалях.

|| аднакр. гушкануцца, ✂.

|| наз. гушканне, ✂.

гушкаць, ✂; незак. (разм.).

  1. Рытмічна гайдаць, калыхаць з аднаго боку ў другі або зверху ўніз.

    • Г. на арэлях.
    • Г. дзіця.

  2. З захапленнем падкідаць каго-н. на руках.

|| аднакр. гушкануць, ✂.

|| наз. гушканне, ✂.

гушча, ✂, ж.

  1. Густы асадак (стравы, раствору і пад.).

    • На дне засталася г.
    • Г. дзяцей не разганяе (прыказка).

  2. Тое, што і гушчар.

    • Т. лесу.

  3. Самае густое месца ў чым-н., цэнтр.

    • Уціскацца ў самую гушчу натоўпу.
    • Быць у гушчы падзей (перан.).

гушчар, ✂, м.

Густы ўчастак лесу.

  • Лясны г.

гушчарнік, ✂, м.

Тое, што і гушчар.

гушчыня, ✂, ж.

  1. гл. густы.

  2. Тое, што і гушчар.

    • Лясная г.

  3. Тое, што і гушча (у 3 знач.).

    • У самой гушчыні натоўпу.

гушчэча, ✂, ж. (разм.).

Тое, што і гушчар.

  • З лазовай гушчэчы не выбрацца.