Verbum

гнаіцца, ✂; незак.

Выдзяляць гной.

• Рана гноіцца.

|| наз. гнаенне, ✂.

гнаіць, ✂; незак.

1. Прыводзіць у стан гніення.

   • Г. дабро.

2. перан. Доўгі час трымаць каго-н. у невыносна цяжкіх умовах для жыцця.

   • Г. у турме.

|| зак. згнаіць, ✂.

|| наз. гнаенне, ✂.

гнайнік, ✂, м.

1. Гнойны нарыў, крыніца выдзялення гною.

   • Разрэзаць г.

2. перан. Ачаг якой-н. шкоднай грамадскай з’явы.

|| прым. гнайніковы, ✂.

гнасеалогія, ✂, ж.

У філасофіі: тэорыя пазнання.

|| прым. гнасеалагічны, ✂.

гнацца, ✂; незак.

1. Бегчы следам, каб дагнаць або злавіць.

   • Г. за праціўнікам.

2. Імкнуцца да чаго-н., дамагацца каго-, чаго-н.

   • Г. за модай.
   • Г. за доўгім рублём.

гнаць, ✂; незак.

1. Прымушаць рухацца ў якім-н. напрамку.

   • Г. авечак.
   • Г. звера (праследаваць).
   • Г. лес па рацэ (сплаўляць).
   • Паны гналі людзей на работу (пад прымусам).

2. Прымушаць хутка рухацца, ехаць на вялікай скорасці.

   • Фурман гнаў каня.
   • Г. машыну.

3. безас., што. Вельмі хутка расці.

   • Бульбу гоніць у каліўе.

4. Здабываць пры дапамозе перагонкі.

   • Г. алей.

5. Рабіць, пастаўляць хутка, у вялікай колькасці.

   • Г. план.
   • Г. прадукцыю.

6. гані(це), Даваць (разм.).

   • Гані грошы.

7. безас. Пра панос (разм.).

   • Жывот гоніць.

|| наз. гон, ✂ і гонка, ✂.

• Гон звера.

|| прым. гонны, ✂.

• Гонныя галубы.

гнаявік, ✂, м.

Жук, які жыве ў гнаі.

гневацца, ✂; незак.

Быць у стане гневу, абурацца.

• Г. на мужа.

гнездавацца, ✂; незак.

Тое, што і гняздзіцца (у 1 знач.).

|| наз. гнездаванне, ✂.

гнейс, ✂, м.

Горная крышталічная парода, якая складаецца з кварцу, палявога шпату і слюды.

|| прым. гнейсавы, ✂.