Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

гуана, нескл., н.

Памёт дзікіх птушак, які скарыстоўваецца на ўгнаенне.

гуаш, , ж.

Непразрыстая акварэльная фарба, а таксама карціна, малюнак, выкананыя гэтай фарбай.

|| прым. гуашавы, .

губа1, , ж.

Тоўсты, падобны на капыт грыб, які паразітуе на дрэвах і выклікае гніенне драўніны.

|| прым. губавы, .

  • Сямейства губавых (наз.).

губа2, , ж.

Скурна-мускульная рухомая складка, якая ўтварае край рота.

  • Верхняя г.
  • Сціснуць губы.
  • Кусаць губы (перан. выражаць злосць, незадавальненне).
  • Надзьмуць губы (перан. зазлавацца, пакрыўдзіцца).
  • Развесіць губы (перан. пасіўнічаць).

|| памянш. губка, .

|| прым. губны, .

губа3, , ж.

Назва марскіх заліваў і бухт на поўначы.

  • Анежская губа.

губа4, , ж. (разм.).

Гауптвахта.

  • Пасадзіць на губу.

губасты, .

Тое, што і губаты.

губаты, (разм.).

З вялікімі тоўстымі губамі.

губашлёп, , м. (разм.).

Разява, расцяпа.

губернатар, , м.

Начальнік якой-н. тэрытарыяльнай адзінкі (напр.: губерні ў Расіі, штата ў ЗША і інш.).

|| прым. губернатарскі, .

  • Становішча горш за губернатарскае (разм. жарт.) — вельмі цяжкае, незайздроснае.