Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеілмноруыэюя
абвгджзклмнпрстчш

гуж, ✂, м.

Скураная ці вераўчаная пятля ў хамуце, пры дапамозе якой прымацоўваюць аглоблі да вупражы.

  • Узяўся за г. — не кажы, што не дуж (прыказка).

|| прым. гужавы, ✂.

гужавы, ✂.

  1. гл. гуж.

  2. Конны, які выконваецца жывой цяглавай сілай.

    • Г. транспарт.

гужам, прысл.

  1. На калёсах ці санях.

    • Вазіць лес г.

  2. Адзін за адным.

    • Па вузкай сцяжынцы ўсе ішлі г.