Verbum

гнуткі, ✂.

Здольны лёгка гнуцца, гібкі.

• Г. дубец.

|| наз. гнуткасць, ✂.

гнуты, ✂.

Зроблены шляхам выгнання.

• Гнутая мэбля.

гнуцца, ✂; незак.

1. Прымаць дугападобную, выгнутую форму, схіляцца.

   • Дрэвы г. да зямлі.
   • Чалавек гнецца ад цяжкай ношы.

2. Рабіцца няроўным, згінацца.

   • Ліст жалеза добра гнецца.

3. перан. Траціць стойкасць, паддавацца чыйму-н. уздзеянню.

   • Г. перад панам.

4. Курчыцца (ад холаду; разм.).

|| зак. пагнуцца, ✂ і сагнуцца, ✂.

гнуць, ✂; незак.

1. Надаваць чаму-н. дугападобную, выгнутую форму.

   • Г. дугі.
   • Г. спіну перад кім-н. (перан. многа і цяжка працаваць на каго-н.).

2. Нагінаць уніз, прыгінаць.

   • Вецер гне бярозу да зямлі.

3. перан., без дапаўнення. Весці гутарку, размову, накіроўваючы яе на дасягненне якой-н. мэты; схіляць (разм.).

   • Ведаю, куды ты гнеш.

◊

• Гнуць сваю лінію (разм.) — настойліва дамагацца чаго-н.

• Гнуць на свой капыл (разм. неадабр.) — рабіць па-свойму.

• Гнуць спіну (горб) (разм.) — 1) многа і цяжка працаваць на каго-н.; 2) пакланяцца, угоднічаць перад кім-н.

• Гнуць у тры пагібелі (разм.) — моцна, жорстка прыгнятаць.

|| зак. пагнуць, ✂ і сагнуць, ✂.

|| наз. гнуццё, ✂.