гнуць, ; незак.

  1. Надаваць чаму-н. дугападобную, выгнутую форму.

    • Г. дугі.
    • Г. спіну перад кім-н. (перан. многа і цяжка працаваць на каго-н.).
  2. Нагінаць уніз, прыгінаць.

    • Вецер гне бярозу да зямлі.
  3. перан., без дапаўнення. Весці гутарку, размову, накіроўваючы яе на дасягненне якой-н. мэты; схіляць (разм.).

    • Ведаю, куды ты гнеш.

  • Гнуць сваю лінію (разм.) — настойліва дамагацца чаго-н.

  • Гнуць на свой капыл (разм. неадабр.) — рабіць па-свойму.

  • Гнуць спіну (горб) (разм.) — 1) многа і цяжка працаваць на каго-н.; 2) пакланяцца, угоднічаць перад кім-н.

  • Гнуць у тры пагібелі (разм.) — моцна, жорстка прыгнятаць.

|| зак. пагнуць, і сагнуць, .

|| наз. гнуццё, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)