гуз, ✂, м.

  1. Жаўлак ад удару або нараст на целе чалавека, жывёлы.

    • Набіць г. на лбе.
    • На спіне ў каровы гузы.

  2. Ненармальнае патаўшчэнне на якой-н. частцы расліны.

|| прым. гузавы, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)