Verbum

вале́т, ✂, м.

Малодшая фігура ў ігральных картах.

• Званковы в.

валёнкі, ✂, м.

Зімовы абутак з воўны, звалены ў выглядзе ботаў.

валідо́л, ✂, м.

Сасударасшыральны сродак (вадкі або ў таблетках).

ва́лік, ✂, м.

1. гл. вал (2 знач.).

2. Прадаўгаватая цыліндрычнай формы падушка для канапы, тахты і пад.

валі́цца, ✂; незак.

Падаць уніз.

• В. на зямлю.
• В. з ног ад стомы.

◊

• Ад (з) ветру валіцца (разм.) — пра слабасільнага чалавека.

• Валіцца з рук (разм.) — не ладзіцца, не атрымліваецца, не ўдаецца (з-за адсутнасці жадання, настрою і пад. — пра работу, справу і пад.).

|| зак. паваліцца, ✂ і зваліцца, ✂.

валі́ць​¹, ✂; незак.

1. Прымушаць падаць.

   • Бура валіць лес.
   • В. з ног.
   • В. дрэвы (сячы, пілаваць; спец.).

2. Скідаць у вялікай колькасці, складаць без разбору.

   • В. усё ў адну кучу (таксама перан. змешваць неаднолькавыя рэчы, з’явы, не бачыць розніцы паміж імі).

3. перан., што, на каго-што. Перакладаць (адказнасць, віну, работу і пад.) на каго-, што-н. (разм.).

   • В. віну на другіх.
   • В. усё на абставіны.

|| зак. паваліць, ✂ і зваліць, ✂.

|| наз. валка, ✂.

• В. лесу.

валі́ць​², ✂; незак.

1. Ісці, рухацца натоўпам або падаць, паднімацца ў вялікай колькасці (разм.).

   • Натоўп валіць.
   • Пара валіць.

2. валі (-це). Ужыв. як пабуджэнне да дзеяння (разм.).

   • Ну, валі ў магазін!

3. Качаючы, збіваць з воўны.

   • В. валёнкі.

|| зак. паваліць, ✂ і зваліць, ✂.

• Паваліў снег.
• Паваліць (зваліць) усю воўну.

|| наз. валенне, ✂.

• В. сукна.

валкава́ць, ✂; незак.

Зграбаць скошаную траву, збажыну і пад. ў валкі.

• В. сена.

ва́лкі, ✂ (разм.).

1. Які добра і хутка ўвальваецца.

   • Валкае сукно.

2. Пра паходку: хісткі, з перавальваннем з боку на бок.

|| наз. валкасць, ✂.

валлекава́ты, ✂ (разм.).

З вялікім валляком.

|| наз. валлекаватасць, ✂.