Verbum

важа́к, ✂, м.

1. Павадыр статка, чарады.

2. Кіраўнік, арганізатар.

   • В. моладзі.

важа́ты, ✂, м.

1. Праваднік, які паказвае шлях тым, хто за ім ідзе.

2. Кіраўнік піянерскага атрада, дружыны.

|| ж. важатая, ✂.

|| прым. важацкі, ✂.

важдані́на, ✂, ж. (разм.).

Занятак, які патрабуе многа часу, увагі, турбот.

важда́цца, ✂; незак. (разм.).

Доўга займацца якой-н. справай; корпацца.

• В. з паперамі.
• Хопіць в. з гэтым гультаём!

ва́жкі, ✂.

1. Які мае значную вагу пры невялікім аб’ёме.

   • В. тавар.

2. перан. Пераканаўчы.

   • В. доказ.
   • Важка (прысл.) гаварыць.

3. перан. Пазбаўлены лёгкасці, цяжкі.

   • Важкія крокі.

|| наз. важкасць, ✂.

ва́жнасць, ✂, ж.

1. гл. важны.

2. Велічнасць, фанабэрыстасць.

   • Напусціць на сябе в.

◊

• (Не) вялікая важнасць (разм.) — нічога асаблівага.

важне́цкі, ✂ (разм.).

1. Вельмі добры, выдатны.

   • Важнецкія работы.

2. Велічны, фанабэрысты.

   • В. выгляд.

ва́жнічаць, ✂; незак. (разм.).

Прымаць паважны выгляд, фанабэрыцца.

ва́жны, ✂.

1. Які мае вялікае значэнне, значны.

   • Важная справа.
   • Важная галіна народнай гаспадаркі.

2. Высокі па пасадзе, становішчу (разм.).

   • В. начальнік.
   • Важная персона.

3. Велічны, паважны, фанабэрысты.

   • В. выгляд.
   • Важна (прысл.) трымаць сябе.

|| наз. важнасць, ✂.

ва́жыцца, ✂; незак.

1. Вызначыць сваю вагу шляхам узважвання.

2. Праяўляць жаданне, намервацца зрабіць што-н. (разм.).

   • В. ўдарыць кіем.