Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

вал1, , м.

  1. Доўгі высокі земляны насып.

    • Крапасны в.
  2. Высокая хваля.

    • Дзевяты в. (самая моцная і небяспечная хваля ў часе марской буры, паводле старадаўніх уяўленняў — пагібельная для мараплаўцаў).
    • Агнявы в. (перан. пра вельмі моцны артылерыйскі абстрэл пазіцый, які паслядоўна перамяшчаецца).

|| прым. вальны, .

вал2, , м.

У эканоміцы: агульны аб’ём прадукцыі ў вартасным выражэнні, выпушчанай за які-н. пэўны перыяд.

  • Выканаць план па валу.

|| прым. валавы, .

  • В. даход.

вал3, , м.

У механізмах: стрыжань, які круціцца. на апорах і перадае рух іншым часткам механізма.

  • В. турбіны.

|| памянш. валік, .

|| прым. вальны, .

валаво́дзіцца, ; незак. (разм.).

Аддаваць залішне многа ўвагі і часу каму-, чаму-н., няньчыцца.

  • Няма часу з табой в.

валаво́дзіць, ; незак. (разм.).

Наўмысна зацягваць вырашэнне якой-н. справы, валакіціць.

валаво́днік, , м. (разм.).

Той, хто валаводзіць, зацягвае вырашэнне якой-н. справы.

  • Не слухайце вы гэтага валаводніка.

валаво́кі, .

З вялікімі спакойнымі вачамі.

  • Валавокая прыгажуня.

валакі́та, , ж.

Бюракратычная зацяжка пры вырашэнні якой-н. справы.

|| прым. валакітны, .

  • Валакітная справа.

валакі́тчык, , м. (разм.).

Той, хто стварае валакіту.

|| ж. валакітчыца, .

валакні́сты, .

Які складаецца з валокнаў, з валокнамі.

  • Валакністая будова расліннай тканкі.
  • Валакністыя матэрыялы.

|| наз. валакністасць, .