Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

васа́л, , м.

  1. Сярэдневяковы землеўладальнік-феадал, які залежаў ад сюзерэна.

  2. перан. Пра падпарадкаваную або залежную асобу ці дзяржаву.

|| прым. васальны, .

васемна́ццаць, ліч.

Лік, лічба і колькасць 18.

|| парадкавы ліч. васемнаццаты, .

  • В. год.

васілёк, , м.

Тое, што і валошка.

|| прым. васільковы, .

  • В. колер.

васілі́ск, , м.

Казачная пачвара, змей.

васкава́ны, .

Нацёрты або насычаны воскам.

  • Васкаваная папера.

васкава́ць, ; незак.

Націраць або насычаць воскам, вашчыць.

  • В. ніткі.

|| зак. наваскаваць, .

васко́вы, .

  1. гл. воск.

  2. Колерам падобны на воск; жаўтлявы.

    • В. твар.

  • Васковая спеласць — спеласць, якая папярэднічае поўнаму паспяванню зерня.

васко́ўка, , ж. (спец.).

Васкаваная папера для чарцяжоў, адбіткаў з рататара і пад.

васпава́ты, .

Які мае сляды воспы, рабы.

  • В. твар.

ва́спа́н, , м. (уст.).

Форма ветлівага звароту да мужчыны ў шляхечым асяроддзі; ваша міласць.

|| ж. васпані, .