Verbum

валіць​¹ дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. Прымушаць падаць.

   • Бура валіць лес.
   • В. з ног.
   • В. дрэвы (сячы, пілаваць; спецыяльны тэрмін).

2. Скідаць у вялікай колькасці, складаць без разбору.

   • В. усё ў адну кучу (таксама пераноснае значэнне: змешваць неаднолькавыя рэчы, з’явы, не бачыць розніцы паміж імі).

3. пераноснае значэнне, што, на каго-што. Перакладаць (адказнасць, віну, работу і пад.) на каго-, што-н. (размоўнае).

   • В. віну на другіх.
   • В. усё на абставіны.

|| закончанае трыванне: паваліць і зваліць.

|| назоўнік: валка.

• В. лесу.