Verbum

валі́ць​¹, ✂; незак.

1. Прымушаць падаць.

   • Бура валіць лес.
   • В. з ног.
   • В. дрэвы (сячы, пілаваць; спец.).

2. Скідаць у вялікай колькасці, складаць без разбору.

   • В. усё ў адну кучу (таксама перан. змешваць неаднолькавыя рэчы, з’явы, не бачыць розніцы паміж імі).

3. перан., што, на каго-што. Перакладаць (адказнасць, віну, работу і пад.) на каго-, што-н. (разм.).

   • В. віну на другіх.
   • В. усё на абставіны.

|| зак. паваліць, ✂ і зваліць, ✂.

|| наз. валка, ✂.

• В. лесу.