Verbum

баявы́, ✂.

1. Які мае адносіны да вайны, звязаны з вядзеннем бою.

   • Баявое заданне.
   • Б. патрон.

2. Гатовы да барацьбы, загартаваны ў баях.

   • Баявая група.

3. Смелы энергічны, рашучы.

   • Б. хлопец.

4. Вельмі важны, які патрабуе выканання ў першую чаргу.

   • Баявое пытанне.

баядэ́ра, ✂ і баядэ́рка, ✂, ж. (уст.).

Усходняя, індыйская танцоўшчыца (пры храмах, на святах).

баяздо́льны, ✂.

Прыгодны, падрыхтаваны да баявых дзеянняў.

• Б. атрад.

|| наз. баяздольнасць, ✂.

баязлі́вец, ✂, ж.

Чалавек, у якога пачуцці страху бяруць вер над іншымі пачуццямі.

|| ж. баязліўка, ✂.

баязлі́вы, ✂.

Які ўсяго баіцца, нясмелы, палахлівы.

• Б. чалавек.
• Б. позірк.

|| наз. баязлівасць, ✂.

бая́н​¹, ✂, м. (гіст.).

Усходнеславянскі паэт, пясняр.

бая́н​², ✂, м.

Вялікі гармоні са складанай сістэмай ладоў.

|| прым. баянны, ✂.

баяні́ст, ✂, м.

Музыкант, які іграе на баяне.

• Трыо баяністаў.

|| ж. баяністка, ✂.

|| прым. баянісцкі, ✂.

бая́рка, ✂, ж.

1. Шаферка, дружка маладой у час вяселля (уст.).

2. Высокая футравая шапка (разм.).

бая́рства, ✂, н.

1. зб. Баяры, баярскае саслоўе.

2. Сан, званне баярына.