Verbum

струменіць, ✂; незак.

Цячы струменем, струменямі.

• Ручаёк струменіць з-пад арэхавага куста.
• З лесу струменіць пах смалы (перан. вылучае пах).

струмень, ✂, м.

1. Вузкі паток вадкасці, святла, газу.

   • С. вады.
   • Паветраны с.

2. перан., чаго або які. Напрамак, рыса дзейнасці ў чым-н.

   • Гумарыстычны с. у творчасці паэта.

струна, ✂, ж.

1. Пругкая нітка (з металу, капрону і пад.) у музычных інструментах, якая пры вібрацыі звініць.

   • Цымбальныя струны.

2. Нітка, вяроўка і пад., нацягнутыя на што-н. і выкарыстаныя ў розных прыстасаваннях (спец.).

   • Струны тэніснай ракеткі.

3. перан., чаго або якая. Асаблівасць, якасць характару.

   • Лепшыя струны душы.
   • Слабая с. (найбольш чуллівая, уражлівая асаблівасць характару).

|| памянш. струнка, ✂.

◊

• У струнку стаць або выцягнуцца (разм.) — прама, навыцяжку, апусціўшы рукі па швах.

|| прым. струнны, ✂.

• С. аркестр.

струп, ✂, м.

Сухая скарынка, якая зацягвае рану пры зажыванні.

|| прым. струпавы, ✂.

струпянелы, ✂.

1. Які стаў трупам; памёршы.

2. перан. Які спужаўся, скамянеў ад страху.

струпянець, ✂; зак. (разм.).

1. Стаць трупам; памерці.

2. перан. Спужацца, страціць прытомнасць ад страху.

струхлелы, ✂.

Які ператварыўся ў парахню; сатлелы, гнілы.

• С. хлеў.

|| наз. струхлеласць, ✂.

струхлець, ✂; зак.

Стаць трухлявым, спарахнець; сатлець, згніць.

• Хата струхлела ад даўнасці.

стручны, ✂.

З вялікімі струкамі; багаты на струкі.

• С. боб.

стрываць, ✂; зак.

Цярпліва аднесціся да чаго-н., вынесці, вытрымаць (што-н. непрыемнае, нясцерпнае).

• С. боль.
• С. несправядлівасць.