Verbum

раздураны, ✂.

1. Распешчаны, капрызны, свавольны.

   • Раздуранае дзіця.

2. Разбэшчаны, распусны.

   • Не па гадах р. хлопец.

|| наз. раздуранасць, ✂.

раздурыцца, ✂; зак. (разм.).

1. Стаць вельмі дураслівым, свавольным, непаслухмяным; распусціцца.

   • Раздурыліся дзеці за лета.

2. Дайсці да поўнага маральнага і бытавога разлажэння; разбэсціцца.

раздурыць, ✂; зак.

1. Паслабіўшы нагляд, патрабавальнасць, зрабіць каго-н. дураслівым, непаслухмяным.

   • Р. сына.

2. Даць поўную волю каму-н., дазволіць поўнасцю праяўляць свае жаданні, патрабаванні і пад.

|| незак. раздурваць, ✂.

раздурэлы, ✂ (разм.).

Які раздурэў, стаў дураслівым, гарэзлівым.

• Раздурэлыя дзеці.

|| наз. раздурэласць, ✂.

раздурэцца, ✂; зак. (разм.).

Пачаць моцна дурэць.

• Дзеці раздурэліся, не суняць.

раздурэць, ✂; зак. (разм.).

1. Стаць дуроным, непаслухмяным.

   • Хлопчык зусім раздурэў.

2. Распусціцца, разленавацца.

   • Раздурэў чалавек, не хоча нічога рабіць.

раздушыць, ✂; зак.

1. Моцна націснуўшы, змяць, расплюшчыць.

   • Р. яйка.
   • Р. ягады.

2. Прыціснуўшы чым-н. цяжкім, забіць або скалечыць.

   • Р. грудную клетку.

|| незак. раздушваць, ✂.

раз’езд, ✂, м.

1. гл. раз’ехацца.

2. звычайна мн. Паездкі ў розныя месцы.

   • Ён месяцамі бывае ў раз’ездах.

3. Невялікае кавалерыйскае падраздзяленне, якое накіроўваецца для разведкі, аховы, сувязі ва ўмовах ваенных дзеянняў.

   • Кавалерыйскі р.

4. Раздваенне аднакалейнага чыгуначнага пуці.

   • Цягнік спыніўся на раз’ездзе.

|| прым. раз’язны, ✂.

• Р. конь.
• Р. пуць.

раз’ездзіцца, ✂; зак. (разм.).

Пачаць многа і часта ездзіць.

• Па вуліцы раз’ездзіліся веласіпедысты.

раз’ездзіць, ✂; зак. (разм.).

1. Частай яздой пракласці, працерці, зрабіць прыгодным для праезду (шлях, дарогу).

2. Частай яздой разбіць, зрабіць непрыгодным для праезду, язды.

|| незак. раз’езджваць, ✂.