раз’езд, , м.

  1. гл. раз’ехацца.

  2. звычайна мн. Паездкі ў розныя месцы.

    • Ён месяцамі бывае ў раз’ездах.
  3. Невялікае кавалерыйскае падраздзяленне, якое накіроўваецца для разведкі, аховы, сувязі ва ўмовах ваенных дзеянняў.

    • Кавалерыйскі р.
  4. Раздваенне аднакалейнага чыгуначнага пуці.

    • Цягнік спыніўся на раз’ездзе.

|| прым. раз’язны, .

  • Р. конь.
  • Р. пуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)