Verbum

развінуцца, ✂; зак. (разм.).

Тое, што і разгарнуцца (у 1 знач.).

|| незак. развінацца, ✂.

развінуць, ✂; зак. (разм.).

Тое, што і разгарнуць.

• Р. сцяг.

|| незак. развінаць, ✂.

развітальны, ✂.

Які бывае пры развітанні.

• Развітальныя словы.
• Даць р. абед.

развітацца, ✂; зак.

1. Абмяняцца развітальнымі словамі, паціснуць адзін аднаму рукі.

   • Р. перад ад’ездам.

2. Пакінуць што-н., расстацца.

   • Р. са службай.
   • Р. з белым светам (з жыццём).

|| незак. развітвацца, ✂.

|| наз. развітанне, ✂.

развіты, ✂.

1. Які дасягнуў высокай ступені развіцця.

   • Развітая культура.

2. Сталы духоўна, культурны і адукаваны.

   • Р. малады чалавек.

|| наз. развітасць, ✂.

развіцца​¹, ✂; зак.

1. Раздзяліцца, стаць прамым (пра што-н. звітае, завітае).

   • Вяроўка развілася.

2. Распусціцца (пра пупышкі, кветкі і пад.).

   • Тады каза разжывецца, як куст разаўецца (прыказка).

3. Дайсці да высокай ступені дасканаласці.

   • Шырока развілася сучасная літаратура.

4. Узмацніцца, дайсці да значнай ступені.

   • З гары развілася вялікая скорасць.

|| незак. развівацца, ✂.

|| наз. развіццё, ✂.

развіцца​², ✂; зак.

1. Стаць мацнейшым, умацавацца, памацнець.

   • Мускулы развіліся.
   • Здольнасці развіліся.

2. Вырасці духоўна, стаць больш свядомым, культурным.

   • За кароткі час юнак надта развіўся, паразумнеў.

развіць, ✂; зак.

1. Раскруціць, расплесці што-н. звітае, завітае.

   • Р. вяроўку.

2. Даць чаму-н. памацнець, узмацніць.

   • Р. мускулы.
   • Р. памяць.
   • Р. цікавасць да навукі.

3. Давесці да якой-н. ступені духоўнай сталасці, свядомасці, культуры.

   • Р. вучня.
   • Р. грамадства.

4. Падняць узровень чаго-н.

   • Р. прамысловасць краіны.

5. З усёй энергіяй разгарнуць што-н.

   • Р. грамадскую дзейнасць.
   • Р. скорасць.

6. Распаўсюдзіць, паглыбіць і пашырыць змест або прымяненне чаго-н.

   • Р. думку.
   • Р. свае доказы.

|| незак. развіваць, ✂.

|| наз. развіццё, ✂.

развод​¹, ✂, м. (спец.).

Агляд і размеркаванне па пастах падраздзяленняў, прызначаных у каравул.

развод​², ✂, м.

1. гл. развесці ​¹, -ся ​¹.

2. Скасаванне шлюбу.

   • Бацька і маці ў разводзе (развяліся).
   • Падаць на р. (падаць у суд заяву аб разводзе).
   • Даць р. (згадзіцца на развод).

|| прым. разводны, ✂.

• Разводная справа.