Verbum

таўсціць, ✂; незак.

Рабіць тоўстым або больш тоўстым, надаваць выгляд тоўстага чалавека.

• Ватоўка таўсціла жанчыну.

таўталогія, ✂, ж. (кніжн.).

Паўтарэнне аднаго і таго ж іншымі словамі, якія не ўдакладняюць сэнсу сказанага.

|| прым. таўталагічны, ✂.

таўханіна, ✂, ж. (разм.).

Хаатычны рух, цісканіна, таўкатня.

• У раздзявалцы т.

таўхацца, ✂; незак.

Таўхаць каго-н. або адзін аднаго.

|| зак. таўхануцца, ✂.

таўхаць, ✂; незак. (разм.).

Штурхаць кароткім, рэзкім рухам.

• Т. пад локаць.

|| зак. таўхануць, ✂.

|| наз. таўханне, ✂.

таўчонік, ✂, м. (разм.).

Блін з тоўчанай бульбы.

• На снеданне падалі таўчонікі.

таўчы, ✂; незак.

1. Рабіць больш дробным, драбніць.

   • Т. соль.

2. Размінаць таўкачом, робячы мяккім.

   • Т. бульбу.

3. Ачышчаць таўкачом у ступе зерне ад шалупіння.

   • Т. проса ў ступе.

4. Біць, разбіваць шмат чаго-н.

   • Т. талеркі (разм.).

5. Наносіць пабоі, збіваць (разм.).

6. Мяць, нішчыць, вытоптваць што-н.

   • Т. пасевы.

◊

• Таўчы ваду ў ступе (разм. неадабр.) — дарма траціць час, займацца непатрэбнай справай.

|| зак. стаўчы, ✂ і растаўчы, ✂.

|| наз. таўчэнне, ✂.

таўчыся, ✂; незак. (разм.).

1. Быць, знаходзіцца дзе-н., звычайна ў цеснаце.

   • Каля парога таўкліся людзі.

2. Рабіць што-н. без належных вынікаў і на працягу доўгага часу.

   • Увесь дзень т. на кухні.

таўшчыня, ✂, ж.

1. гл. тоўсты.

2. Велічыня папярочнага сячэння прадмета.

   • Т. бервяна.

таўшчэзны, ✂ і таўшчэразны, ✂ (разм.).

Вельмі тоўсты.

• Т. дуб.