таўчы, ​; незак.

  1. Рабіць больш дробным, драбніць.

    • Т. соль.
  2. Размінаць таўкачом, робячы мяккім.

    • Т. бульбу.
  3. Ачышчаць таўкачом у ступе зерне ад шалупіння.

    • Т. проса ў ступе.
  4. Біць, разбіваць шмат чаго-н.

    • Т. талеркі (разм.).
  5. Наносіць пабоі, збіваць (разм.).

  6. Мяць, нішчыць, вытоптваць што-н.

    • Т. пасевы.
    • Таўчы ваду ў ступе (разм. неадабр.) — дарма траціць час, займацца непатрэбнай справай.

|| зак. стаўчы, ✂ і растаўчы, ✂.

|| наз. таўчэнне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)