Verbum

тапор, ✂, м.

Прылада для сячэння ў выглядзе насаджанай на драўляную ручку металічнай лопасці з вострым лязом з аднаго боку і абухом з другога.

• З лесу даносіўся стук тапара.

◊

• Хоць тапор вешай (разм.) — аб цяжкім, нясвежым паветры ў памяшканні.

|| памянш. тапорык, ✂.

|| прым. тапорны, ✂.

тапорны, ✂.

1. гл. тапор.

2. перан. Грубы, нязграбны, як тапаром зроблены.

   • Тапорная мэбля.

|| наз. тапорнасць, ✂.

таптацца, ✂; незак.

1. Пераступаць з нагі на нагу на адным месцы.

2. перан. Рабіць што-н., не дасягаючы мэты, без належных вынікаў (разм.).

|| наз. таптанне, ✂.

таптаць, ✂; незак.

1. Прымінаць нагамі.

   • Т. траву.

2. Наязджаючы канём, збіваць з ног, душыць, калечыць.

3. Ступаючы, пэцкаць нагамі (разм.).

   • Т. падлогу.

4. Збіваць, зношваць абутак.

   • Т. боты.

5. перан. Пагарджаючы, груба зневажаць, уніжаць.

   • Т. чалавечую годнасць.

|| зак. патаптаць, ✂ і стаптаць, ✂.

|| наз. таптанне, ✂.

таптун, ✂, м. (разм.).

Той, хто топчацца без справы, марудна робіць што-н.

|| ж. таптуха, ✂.

таптуха, ✂, ж.

1. гл. таптун.

2. Адзін з відаў рыбалоўнай сеткі (абл.).

тапчак, ✂, м.

Род коннага прывода.

тапчан, ✂, м.

Шырокая лаўка, звычайна са спінкай, для сядзення або для спання.

• Спаць на тапчане.

|| памянш. тапчанок, ✂.

тапырыцца, ✂; незак.

1. Падымацца ўверх, тарчма (пра валасы, шэрсць і пад.).

2. перан. Быць незадаволеным чым-н.; упарціцца.

|| зак. устапырыцца, ✂.

тапырыць, ✂; незак.

Паднімаць, ставіць тарчма, натапырваць (валасы, шэрсць, вушы і пад.).

|| зак. устапырыць, ✂.