Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

пісьменны, .

  1. Які ўмее чытаць і пісаць, а таксама які ўмее пісаць граматычна правільна.

    • П. чалавек.
  2. Які мае неабходныя веды, звесткі ў якой-н. галіне.

    • П. інжынер.
  3. Выкананы адпаведна, з асноўнымі патрабаваннямі.

    • П. праект.

|| наз. пісьменнасць, .

пісьменства, , н. (уст.).

Тое, што і пісьменнасць.

  • Старажытнае беларускае п.
  • Прыгожае п. (мастацкая літаратура).

пісьмёны, .

Пісьмовыя знакі, літары, пераважна старажытныя.

  • Старажытныя славянскія п.

пісьмо, , н.

  1. Напісаны тэкст, які пасылаецца для паведамлення чаго-н. каму-н.

    • Напісаць п.
    • Заказное п.
  2. адз. Уменне пісаць.

    • Вучыцца пісьму.
  3. адз. Сістэма графічных знакаў для перадачы, занатавання размовы.

    • Арабскае п.
    • Кірыліцкае п.
  4. адз. Стыль, манера мастацкага адлюстравання.

    • Рэалістычнае п.

|| памянш. пісямко, .

пісьмовы, .

Які мае адносіны да пісання і пісьма.

  • Пісьмовыя прылады.
  • Пісьмовае прадпісанне.
  • Адказаць пісьмова (прысл.).

пісьмоўнік, , м.

У мінулым: зборнік узораў для пісання пісьмаў рознага зместу.