Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

непакора, , м.; , ж..

  1. Непакорнасць, непадуладнасць каму-н.

    • Дух непакоры.
  2. Такі, якога немагчыма скарыць.

  3. Упарты чалавек; неслух.

непакорлівы, .

Тое, што і непакорны.

|| наз. непакорлівасць, .

непакорны, .

Які не хоча пакарацца, быць падуладным каму-н.; непаслухмяны.

  • Непакорная натура.

|| наз. непакорнасць, .

непаладкі, , ж.

  1. Адсутнасць наладжанасці; недахопы ў рабоце чаго-н.

    • Ліквідаваць н. ў рабоце машыны.
  2. Непаразуменні, сваркі, нелады.

    • Сямейныя н.

непамерны, .

Які не паддаецца вымярэнню; вельмі вялікі, празмерны.

  • Непамерныя расходы.

|| наз. непамернасць, .

непанадна:

  • каб непанадна было (разм.) — каб адвучыць, каб не было прывычкі да чаго-н. дрэннага.

непапраўны, .

Такі, які немагчыма або цяжка паправіць.

  • Непапраўная памылка.
  • Здарылася непапраўнае (наз.).

|| наз. непапраўнасць, .

непарадак, , м.

Беспарадак, адсутнасць або парушэнне парадку.

  • У пакоі панаваў н.

непаразуменне, , н.

  1. Няправільнае або недастатковае разуменне чаго-н.

    • Атрымалася н.
  2. Адсутнасць узаемнага разумення.

    • Н. паміж сяброўкамі.

непартыйны, .

Які не з’яўляецца членам партыі; беспартыйны.

|| наз. непартыйнасць, .