Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

махнуць, ; зак.

  1. гл. махаць.

  2. Кінуцца куды-н. (разм.).

    • М. цераз плот.
  3. Адправіцца, паехаць куды-н. (разм.).

    • М. на поўдзень.

  • Махнуць рукой на каго-што (разм.) — перастаць звяртаць увагу на каго-, што-н.

махорка, , ж.

Тытунь ніжэйшага гатунку, а таксама расліна, з лісця і сцябла якой атрымліваюць гэты тытунь.

|| прым. махорачны, .

махра, , ж. (разм.).

Тое, што і махорка.

махраваты, .

З невялікімі махрамі.

|| наз. махраватасць, .

махрасты, .

Тое, што і махрысты.

|| наз. махрастасць, .

махровы, .

  1. Пра кветку: з вялікай колькасцю пялёсткаў.

    • М. мак.
  2. Пра тканіны, вырабы з тканіны з высокім ворсам.

    • М. халат.
  3. перан. Ярка выражаны з боку якой-н. адмоўнай якасці.

    • М. рэакцыянер.

|| наз. махровасць, .

махры, , м.

  1. Свабодна звісаючыя ніткі, шнуркі па краях якой-н. тканіны.

    • Хустка з махрамі.
  2. Пялёсткі ў махровых кветках.

  3. Тонкія адгалінаванні кораня расліны.

махрысты, .

  1. З махрамі.

  2. Падобны на шматкі, касмылі па краях чаго-н.

|| наз. махрыстасць, .