Verbum

вадасхо́вішча, ✂, н.

Штучны вадаём для збору і захавання вады.

|| прым. вадасховішчны, ✂.

вадасцёк, ✂, м.

Збудаванне для адводу, сцёку вады, а таксама пакатае месца, па якім сцякае вада.

|| прым. вадасцёкавы, ✂.

• Вадасцёкавая труба.

вадатру́бны, ✂:

• вадатрубны кацёл — паравы кацёл, у якім вада награваецца, праходзячы па трубах.

вадзі́цель, ✂, м.

Той, хто кіруе самаходнай машынай.

• В. тралейбуса.
• В. таксі.

|| прым. вадзіцельскі, ✂.

• Вадзіцельскія правы.

вадзі́цца, ✂; незак.

1. (1 і 2 ас. не ужыв.). Быць, жыць (пра жывёл, птушак і пад.); быць у наяўнасці.

   • Там водзяцца бабры.
   • Гэткае дабро ў нас даўно не водзіцца.

2. безас. Быць звычаем, правілам.

   • Як водзіцца ў нас.

3. Мець справу, сябраваць (разм.).

   • Не вадзіся больш з гэтым хлопчыкам.

вадзі́ць, ✂; незак.

1. Тое, што і весці ў 1, 2 і 4 знач. (але абазначае дзеянне, што адбываецца не ў адзін час, не за адзін прыём або не ў адным напрамку).

   • В. дзяцей гуляць.
   • В. войскі ў бой.
   • В. смыкам па струнах.
   • В. машыну.

2. што з кім. Падтрымліваць (знаёмства, дружбу).

3. пераважна безас., каго-што. Хістаць у бакі, заносіць пры хадзьбе, яздзе.

   • Машыну пачало в. па слізкай дарозе.

4. Кіраваць гульнямі, танцамі.

|| наз. ваджэнне, ✂.

вадзяні́сты, ✂.

Які ўтрымлівае многа лішняй вады, вільгаці.

• Вадзяністае чарніла.

|| наз. вадзяністасць, ✂.

вадзя́нка, ✂, ж.

1. Хвароба, пры якой у тканках і поласцях цела збіраецца вадкасць.

2. Запоўнены вадкасцю пухір (разм.).

|| прым. вадзяначны, ✂.

ва́дкасць, ✂, ж.

1. гл. вадкі.

2. Рэчыва, якое мае ўласцівасць цячы і набываць форму той пасудзіны, у якой яно знаходзіцца.

|| прым. вадкасны, ✂.

ва́ды, ✂.

Які знаходзіцца ў стане вадкасці, здольны цячы.

• Вадкія рэчывы (у адрозненне ад цвёрдых і газападобных).
• Вадкае паліва.

|| наз. вадкасць, ✂.