Verbum

асабо́вы, ✂.

1. гл. асоба.

2. Які мае адносіны да пэўнай асобы, пэўных асоб.

   • А. рахунак (рахунак у банку, адкрыты на імя пэўнай асобы).
   • Асабовая справа (папка з дакументамі якой-н. асобы, што працуе ў пэўнай установе).
   • А. склад, састаў (рабочыя, служачыя якой-н. установы, вайсковай часці і пад.).

асаве́лы, ✂ (разм.).

Напаўсонны, расслаблены, напаўпрытомны.

• Асавелыя вочы.

|| наз. асавеласць, ✂.

асаве́ць, ✂; зак. (разм.).

Стаць санлівым, расслабленым.

асаві́к, ✂, м. (абл.).

Падасінавік.

• Кош асавікоў.

аса́да​¹, ✂, ж.

Акружэнне войскамі ўмацаванага пункта з мэтай яго захопу; аблога.

• А. горада.

|| прым. асадны, ✂.

• Асаднае становішча (надзвычайныя меры для падтрымання парадку ў ваенны час).

аса́да​², ✂, ж.

1. гл. асадзіць .

2. Дзяржанне ў прыладах працы, інструментах.

   • А. малатка.
   • А. сякеры.

3. Рамка.

   • Карціна ў дарагой асадзе.

аса́дак, ✂, м.

1. Дробныя цвёрдыя часцінкі, якія знаходзяцца ў вадкасці і пасля адстойвання асядаюць на дно і сценкі пасудзіны.

   • А. у растворы.

2. перан. Цяжкае пачуццё пасля чаго-н.

   • Непрыемны а. на душы.

|| прым. асадкавы, ✂.

асадзі́ць​¹, ✂; зак.

Умацаваць што-н. на чым-н., прымацаваць, уставіць у аправу, у рамку.

• А. касу.
• А. карціну.

|| незак. асаджваць, ✂.

асадзі́ць​², ✂; зак.

1. Спыніць, прымусіць падацца назад.

   • А. каня.

2. Прымусіць апасці, апусціцца ўніз.

   • Дождж асадзіў пыл на дарозе.

3. перан. Даць адпор каму-н., прымусіць змоўкнуць, змяніць тон, абарваць (разм.).

|| незак. асаджваць, ✂.

асадзі́ць​³, ✂; зак.

1. Акружыць умацаваны пункт войскам.

   • А. крэпасць.
   • А. горад.

2. перан. Прыстаць з просьбамі; абступіць, дамагаючыся чаго-н. (разм.).

|| незак. асаджваць, ✂.