карысць, ✂, ж.
Добры рэзультат, дадатныя вынікі, выгада.
- Прынесці к. радзіме.
- Мець к. са сваёй працы.
◊
карыта, ✂, н.
Прадаўгаватая пасудзіна, збітая з дошак або выдзеўбаная з дрэва, якая звычайна выкарыстоўваецца для кармлення жывёлы.
- Збіць к.
- Застацца ля разбітага карыта (перан. ні з чым, страціўшы ўсё набытае).
|| памянш. карытца, ✂.
|| прым. карытны, ✂.
карыфей, ✂, м. (высок.).
Выдатны дзеяч у якой-н. галіне.
карыца, ✂, ж.
Высушаная кара некаторых трапічных раслін сямейства лаўровых, ужыв. як прыправа.
|| прым. карычны, ✂.
карыцца, ✂; незак. (разм.).
Падпарадкоўвацца чыёй-н. волі, уладзе; пакарацца.
карыць1, ✂; незак.
Абчышчаць дрэва ад кары, акорваць.
карыць2, ✂; незак. (разм.).
Папракаць, дакараць.
карычнева-...
Першая частка складаных слоў са знач.:
- карычневы, з карычневым адценнем, напр. карычнева-залацісты, карычнева-чорны, карычнева-чырвоны;
- карычневы, у спалучэнні з іншым, асобным колерам, напр. карычнева-ружовы, карычнева-шэры.
карычневы, ✂.
Цёмны, буравата-жоўты (колеру жолуда або карыцы).
- Карычневае паліто.
- Карычневая чума (пра фашыстаў; пагард.).