карыта,
Прадаўгаватая пасудзіна, збітая з дошак або выдзеўбаная з дрэва, якая звычайна выкарыстоўваецца для кармлення жывёлы.
- Збіць к.
- Застацца ля разбітага карыта (
перан. ні з чым, страціўшы ўсё набытае).
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)