карыта назоўнік | ніякі род
Прадаўгаватая пасудзіна, збітая з дошак або выдзеўбаная з дрэва, якая звычайна выкарыстоўваецца для кармлення жывёлы.
- Збіць к.
- Застацца ля разбітага карыта (пераноснае значэнне: ні з чым, страціўшы ўсё набытае).
|| памяншальная форма: карытца.
|| прыметнік: карытны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)