Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

канцэртмайстар, , м.

  1. Музыкант, які ўзначальвае адну са струнных груп аркестра.

  2. Саліст сімфанічнага або опернага аркестра.

  3. Піяніст-акампаніятар, які развучвае партыі са спевакамі.

|| прым. канцэртмайстарскі, .

канцэрціна1, , ж.

Музычны інструмент, які мае выгляд шасціграннага гармоніка.

  • Іграць на канцэрціне.

канцэрціна2, нескл., н. (спец.).

Музычны твор тыпу канцэрта (у 2 знач.), які адрозніваецца ад апошняга меншай складанасцю і меншымі памерамі.

канцэсія, , ж.

  1. Дагавор на здачу дзяржавай у эксплуатацыю прыватным прадпрымальнікам або іншаземным фірмам прамысловых прадпрыемстваў, прыродных багаццяў або іншых гаспадарчых аб’ектаў.

    • Міжнародныя канцэсіі.
    • К. на будаўніцтва чыгункі.
  2. Само прадпрыемства, арганізаванае на аснове такога дагавору.

|| прым. канцэсійны, .

канцэсіянер, , м.

Уладальнік канцэсіі.

|| прым. канцэсіянерскі, .

канчатак, , м.

Зменная частка слова, якая паказвае на сінтаксічную сувязь з іншымі словамі; флексія.

  • Склонавы к.

канчатковы, .

  1. Які не будзе больш пераглядацца, змяняцца; беспаваротны.

    • К. вынік.
    • Рашэнне суда — канчатковае.
  2. Які з’яўляецца завяршэннем або ажыццяўленнем чаго-н.; даведзены да канца.

    • Канчатковая мэта.

канчук, , м. (разм.).

Раменны бізун.

каньён, , м.

Глыбокая вузкая даліна з вельмі крутымі берагамі, размытая ракой.

|| прым. каньённы, .

канькабежац, , м.

Той, хто займаецца канькабежным спортам.

|| ж. канькабежка, .