Verbum

картэль, ✂, м.

1. Аб’яднанне буйных прадпрыемстваў якой-н. галіны прамысловасці, якія захоўваюць камерцыйную і вытворчую самастойнасць, арганізаванае з мэтай рэгулявання вытворчасці, забеспячэння панавання на рынку, кантролю над цэнамі і атрымання манапольных прыбыткаў.

   • Нафтавы к.

2. Пісьмо з выклікам на дуэль (уст.).

|| прым. картэльны, ✂.

• Картэльнае аб’яднанне.

карт-бланш, нескл., м. (кніжн.).

Неабмежаваная, поўная свабода ў дзеяннях, дадзеная якой-н. асобе.

карумпіраваны, ✂ (кніжн.).

Прасякнуты карупцыяй.

• Карумпіраваныя элементы.

|| наз. карумпіраванасць, ✂.

каруначніца, ✂, ж.

Жанчына, якая вырабляе карункі.

карунд, ✂, м.

Цвёрды мінерал — крышталічны гліназём.

|| прым. карундавы, ✂.

карункі, ✂.

Ажурныя сятчастыя вырабы з ільняных, шаўковых і інш. нітак для аздобы бялізны, адзення і пад.

|| прым. карункавы, ✂.

карупцыя, ✂, ж. (кніжн.).

Подкуп хабарам, прадажнасць службовых асоб, палітычных дзеячаў.

карусель, ✂, ж.

Спецыяльная пляцоўка з сядзеннямі ў форме конікаў, экіпажаў, лодак і інш., якая круціцца вакол сваёй восі і служыць для катання.

|| прым. карусельны, ✂.

карцець, ✂; незак. (разм.).

1. безас. з інфінітывам, са злуч. уступальны. «каб» і без дапаўнення.

   • Пра неадольнае жаданне зрабіць што-н., хацецца.
   • Мне карціць сказаць.
   • Сыну карцела, каб хто быў побач.

2. Не даваць спакою, непакоіць, хваляваць.

   • Не вучоба карціць, а паездка ў горад.

|| наз. карценне, ✂.

карцеч, ✂, ж.

1. Артылерыйскі снарад, начынены круглымі кулямі для масавага паражэння жывой сілы праціўніка на блізкай адлегласці.

2. Буйны шрот для паляўнічага ружжа.

|| прым. карцечны, ✂.