Verbum

скорапіс, ✂, м.

Хуткае злітнае пісьмо, пераважна ў старажытных рукапісах.

|| прым. скарапісны, ✂.

скорапсавальны, ✂.

Які хутка псуецца, калі захоўваецца не ў належных умовах.

• С. прадукт.

скораснік, ✂, м.

Перадавы рабочы, які працуе скараснымі метадамі, а таксама спецыяліст па руху на вялікай скорасці.

• Токар с.
• Лётчык-с.

|| ж. скорасніца, ✂.

скорасны, ✂ і скарасны, ✂.

1. гл. скорасць.

2. Які дзейнічае, працуе на вялікай скорасці.

   • Скораснае рэзанне металаў.

скорасць, ✂, ж.

1. Ступень хуткасці руху, якога-н. дзеяння.

   • Вялікая с. у машыны.
   • С. выканання даручэння.
   • С. бегу.

2. Ступень хуткасці дастаўкі грузаў (спец.).

   • Пасажырская с.

3. У механіцы: адносіны пройдзенага целам шляху да адпаведнага прамежку часу (спец.).

   • Сярэдняя с.
   • Раўнамерная с.

|| прым. скорасны, ✂ і скарасны, ✂.

скорасшывальнік, ✂, м.

Папка з прыстасаваннем для змацавання папер.

скоры, ✂.

1. Які адбываецца з вялікай скорасцю, у кароткі прамежак часу; які мае вялікую скорасць.

   • С. ход.
   • С. цягнік.
   • Скора (прысл.) ідзе.
   • Скоры (наз.) прыбывае да першай платформы.

2. перан. Здольны хутка працаваць, дзейнічаць; схільны спяшацца (разм.).

   • С. ў рабоце.
   • Да стала — с., а на сенажаць — хворы (прыказка).

3. Які адбываецца ў кароткі час, тэрмін.

   • С. ад’езд.

4. Які павінен адбыцца хутка.

   • Да скорага спаткання!

◊

• На скорую руку (зрабіць што-н.) (разм.) — хутка і неакуратна.

скоса і скрыва, прысл.

1. Скасіўшы вочы.

2. перан. Недаверліва, недружалюбна.

   • Браты не ладзяць між сабой, с. глядзяць адзін на аднаго.

скосак, ✂, м.

1. Коса зрэзаны клін тканіны, дрэва і пад.

2. Каса, якая за доўгі час працы зрэзалася, стала вузкай.

скоўзацца, ✂; зак. (разм.).

Стаць тонкім ад слізгання, трэння; сцерціся.

• Канькі скоўзаліся.

|| незак. скоўзвацца, ✂.