Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеілнорстухчшыэюя’
вдйклмнпрстўхцчш

песціцца, ✂; незак.

Аддавацца пяшчотам, цешыцца бестурботнасцю.

  • П. ў цяньку.

песціць, ✂; незак.

  1. Любоўна даглядаць, пялегаваць; патураць усім жаданням, балаваць.

    • П. дзяцей.

  2. Лашчыць, галубіць.

    • П. дзіця.

  3. перан. Выклікаць прыемныя адчуванні (пра вецер, сонца і пад.).

    • Вецер песціць твар.

  4. перан. Жадаць здзяйснення чаго-н. прыемнага.

    • П. надзею.

|| зак. выпесціць, ✂ і спесціць, ✂.