Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

мурзаты, (разм.).

Запэцканы, брудны (пра твар).

мурзацца, ; незак. (разм.).

  1. Рабіцца брудным, мурзатым.

  2. Пакрывацца дымкай (хмаркамі).

|| зак. замурзацца, .

  • Дзіця замурзалася.

мурзаць, ; незак. (разм.).

Рабіць мурзатым, пэцкаць, брудзіць.

|| зак. замурзаць, .

мурка, , ж. (разм.).

Ласкавая назва кошкі.

муркаць, ; незак.

Звычайна пра катоў: ціха вурчаць.

|| наз. мурканне, .

мурлаты, (разм.).

З тоўстым шырокім тварам; мардаты.

мурло, , н. (груб.).

Тоўсты і шырокі, звычайна непрыгожы твар, а таксама чалавек з такім тварам.

  • Во якое м. наеў.

мурлыкаць, ; незак.

  1. Тое, што і муркаць.

  2. перан., што і без дапаўнення. Ціха мяккім голасам напяваць (разм.).

    • М. песню.

|| наз. мурлыканне, .

мурог, , м.

  1. Сухадольная сакавітая трава высокай кармавой якасці.

    • Авечкі прагна шчыпалі м.
  2. Сена з такой травы.

    • Духмяны м.

|| прым. мурожны, .

  • М. пах мядункі.