Verbum

мазжачок, ✂, м.

Участак ствала галаўнога мозга, які знаходзіцца ў задняй частцы чэрапа.

|| прым. мазжачковы, ✂.

мазіла​¹, ✂, м.; ✂, ж., ✂ (разм.).

Той, хто няўмела, дрэнна малюе, піша.

мазіла​², ✂, м.; ✂, ж., ✂ (разм.).

Пра таго, хто часта робіць промахі (пры стральбе, у гульні).

мазкі, ✂.

1. Аб які можна запэцкацца.

   • Мазкія сцены.

2. Які лёгка пэцкаецца, брудзіцца; маркі.

   • Белая тканіна мазкая.

мазніца, ✂, ж.

Пасудзіна для калёснай мазі.

|| прым. мазнічны, ✂.

мазня, ✂, ж. (разм.).

Няўмелае маляванне, неахайны малюнак, пісьмо; дрэнная, няўмелая работа.

• М. ў сшытку.

мазок, ✂, м.

1. Адзін рух пэндзля пры накладанні фарбы, а таксама слой фарбы, накладзены такім спосабам.

2. Слой вадкага выдзялення, нанесены на шкло для мікраскапічнага даследавання.

мазолісты, ✂.

Пакрыты мазалямі.

• Мазолістыя рукі.

|| наз. мазолістасць, ✂.

мазоліць, ✂; незак.

Націраць мазалі доўгай работай або хадзьбой.

• М. рукі.

◊

• Мазоліць язык (разм.) — упустую гаварыць.

• Мазоліць вочы каму (разм.) — дакучаць, назаляць пастаяннай прысутнасцю.

|| зак. намазоліць, ✂.

мазоль, ✂, м.

Патаўшчэнне скуры ад працяглага трэння.

• Рукі ў мазалях.
• Крывавы м.
• Любімы м. (перан. тое, што асабліва хвалюе, выклікае боль, пакуты).

◊

• Зарабіць сваім мазалём (разм.) — нажыць сваёй працай.

• Жыць з мазаля (разм.) — жыць працай.

|| прым. мазольны, ✂.

• М. пластыр (для вывядзення мазалёў).