Verbum

лінейчаты, ✂.

Які мае на сваёй паверхні лініі ў адным напрамку.

• Л. ліст.

|| наз. лінейчатасць, ✂.

лінёўка, ✂, ж.

1. гл. лінеіць.

2. Спосаб, характар лінеення.

   • Косая л.
   • Л. ў клетачку.

лінза, ✂, ж.

Род аптычнага шкла са сферычнымі паверхнямі.

• Выпуклая л.

|| прым. лінзавы, ✂.

лінія, ✂, ж.

1. Рыса на плоскасці, паверхні або ў прасторы.

   • Прамая л.
   • Ломаная л.

2. Рыса, якая вызначае кірунак, мяжу, узровень чаго-н.

   • Берагавая л.
   • Л. гарызонта.

3. Размяшчэнне чаго-н. у адзін рад.

   • Л. ўмацавання.

4. Шлях (чыгуначны, водны і інш.) зносін, напрамак якіх-н. перадач.

   • Паветраная л.
   • Трамвайная л.
   • Тэлеграфная л.

5. Паслядоўны рад продкаў, нашчадкаў, аб’яднаных кроўнымі сувязямі.

   • Л. роду.

6. перан. Напрамак, спосаб дзеянняў, думак, поглядаў.

   • Л. паводзін.
   • Весці (гнуць; разм.) сваю лінію (дамагацца свайго).
   • Ісці па лініі найменшага супраціўлення (выбіраць найбольш лёгкі спосаб дзеянняў, ухіляючыся ад цяжкасцей).

7. перан. Галіна якой-н. дзейнасці.

   • Працаваць па грамадскай лініі.

8. Старая руская мера даўжыні, роўная ​¹⁄₁₀ цалі.

◊

• Па лініі чаго, у знач. прыназ. — у галіне чаго-н.

• Дзейнічаць па лініі мясцкома.

лінкор, ✂, м.

Скарачэнне: лінейны карабель; вялікі добра ўзброены ваенны карабель, прызначаны для буйных баявых аперацый.

лінолеум, ✂, м.

Трывалы палімерны матэрыял для пакрыцця падлогі.

|| прым. лінолеумавы, ✂.

лінуцца, ✂; зак.

Паліцца, хлынуць патокам.

лінуць, ✂; зак.

1. Рэзкім рухам выліць, узліць на што-н. вадкасць.

   • Л. вады на рукі.

2. Пачаць моцна ліцца, хлынуць патокам (пра дождж, святло, паветра і пад.).

   • Лінуў дождж.

лінчавальнік, ✂, м.

Той, хто лінчуе, заклікае да суду Лінча.

|| прым. лінчавальніцкі, ✂.

лінчаваць, ✂; зак. і незак.

У ЗША: падвергнуць (-вяргаць) самасуду, так званаму суду Лінча.

|| наз. лінчаванне, ✂.