Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеілмнопрсухю’
абвгдёжзйклмнпрстуўфхцчшэюя

каўчук, ✂, м.

Эластычнае рэчыва, якое здабываецца з млечнага соку некаторых трапічных раслін або штучным спосабам і скарыстоўваецца для вырабу гумы.

  • Натуральны к.
  • Сінтэтычны к. (які атрымліваюць хімічным спосабам).

|| прым. каўчукавы, ✂.

каўчуканос, ✂, м.

Расліна, з якой здабываецца каўчук.

|| прым. каўчуканосны, ✂.

каўчэг, ✂, м.

  1. У біблейскай міфалогіі: судна, у якім Ной выратаваў людзей і жывёл ад сусветнага патопу.

  2. У праваслаўнай царкве: скрынка для захоўвання некаторых асабліва каштоўных рэчаў.

|| прым. каўчэжны, ✂.