Verbum

малакавоз, ✂, м.

1. Аўтамашына з цыстэрнай для перавозкі малака.

2. Той, хто займаецца перавозкай малака.

|| прым. малакавозны, ✂ і малакавозніцкі, ✂.

малакагонны, ✂, (спец.).

Які садзейнічае багатаму выдзяленню малака.

• Бручка — м. корм.

малакаліберны, ✂.

Тое, што і дробнакаліберны.

малакамер, ✂, м.

Прыбор для вымярэння аб’ёму малака.

|| прым. малакамерны, ✂.

малакасос, ✂, м. (разм. пагард.).

Пра маладога чалавека, які не ведае жыцця, не можа яшчэ стала разважаць.

малако, ✂, н.

1. Белая вадкасць, якая выдзяляецца груднымі залозамі жанчын і самак млекакормячых пасля родаў для выкормлівання дзяцей.

   • Мацярынскае малако.
   • Казінае м.
   • Малако на губах не абсохла ў каго-н. (перан. пра маладога нявопытнага чалавека).

2. Такая ж вадкасць, якую атрымліваюць ад кароў, коз і інш. жывёл і якая з’яўляецца прадуктам харчавання.

   • Каша з малаком.
   • Кіслае м.

3. Белаваты сок некаторых раслін.

   • Міндальнае м.

|| памянш. малачко, ✂.

|| прым. малочны, ✂.

• Малочныя залозы.
• Малочная прамысловасць.
• М. статак (удойны).
• М. суп (прыгатаваны на малацэ).
• Малочныя рэкі з кісельнымі берагамі (пра забяспечанае жыццё).

малакроўе, ✂, н.

Хваравіты стан, які характарызуецца памяншэннем колькасці крыві і чырвоных крывяных цельцаў, гемаглабіну ў крыві.

• Хварэць на м.

малакроўны, ✂.

1. Які хварэе на малакроўе.

   • Малакроўнае дзіця.

2. Бледны ад малакроўя.

   • М. твар.

малакультурны, ✂.

З нізкім узроўнем культуры, адсталы ў культурных адносінах.

• М. чалавек.

малалетак, ✂, м. і малалетка, ✂, ж. (разм.).

Дзіця, маленькі хлопчык або дзяўчынка.