Verbum

вандро́ўніцтва, ✂, н.

1. Падарожжа.

   • В. ў далёкія краіны.

2. Пастаянныя пераходы, пераезды з месца на месца.

вандро́ўны, ✂.

1. Які не мае аселасці, вандруе з месца на месца.

   • Вандроўныя плямёны.

2. Уласцівы вандроўніку, звязаны з вандраваннем.

   • Вандроўнае жыццё.

3. Які часта пераходзіць, пераязджае з месца на месца або які працуе не на пастаянным месцы, перасоўны.

   • В. тэатр.

ванілі́н, ✂, м.

Пахучае арганічнае рэчыва, якое знаходзіцца ў стручках ванілі або атрымана штучным спосабам.

|| прым. ванілінавы, ✂.

вані́ль, ✂, ж.

Трапічная расліна з доўгімі тонкімі пладамі, а таксама плады гэтай расліны, якія ўжываюцца ў кулінарыі і парфумерыі.

|| прым. ванільны, ✂.

ванітава́ць, ✂; безас.; незак. (разм.).

Пра стан моташнасці, рвоты.

• Мяне ванітавала.
• Ванітуе ад яго слоў (перан.).

|| наз. ванітаванне, ✂.

вані́ты, ✂, н. (разм.).

Адвольнае вывяржэнне змесціва страўніка цераз рот, а таксама тое, што вывяргаецца пры ванітаванні, рвоце.

ва́нна, ✂, ж.

1. Вялікая прадаўгаватая пасудзіна для мыцця, купання.

   • Мыцца ў ванне.

2. Мыццё ці лячэнне ў такой пасудзіне.

   • Прыняць ванну.
   • Лячэбныя ванны.

3. перан. Лячэнне ўздзеяннем чаго-н. (вады, паветра, сонца) на цела.

   • Сонечныя ванны.

4. У тэхніцы: пасудзіна рознай формы і памеру для вадкасці, у якую апускаюць розныя прадметы пры іх апрацоўцы.

   • Фарбавальная в.

|| памянш. ванначка, ✂.

|| прым. ванны, ✂.

• В. пакой або ванная (наз.).

вантрабя́нка, ✂, ж.

Каўбаса, зробленая з вантробаў.

вантро́бы, ✂.

Унутраныя органы грудной клеткі і жывата.

◊

• Пераесці (ад’есці) вантробы (разм. асудж.) — моцна надакучыць, стаць невыносным для каго-н.

|| прым. вантробны, ✂.

ва́нька-ўста́нька, ✂, м.

Дзіцячая лялька ў выглядзе круглай або авальнай фігуркі, якая здольна сама ўставаць (з-за цяжару, які знаходзіцца ў ніжняй яе частцы), калі яе выводзяць з вертыкальнага становішча.