ванітава́ць, ✂; безас.; незак. (разм.).

Пра стан моташнасці, рвоты.

  • Мяне ванітавала.
  • Ванітуе ад яго слоў (перан.).

|| наз. ванітаванне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)