Verbum

танец, ✂, м.

1. Від мастацтва, у якім стварэнне мастацкіх вобразаў дасягаецца сродкамі пластычных і рытмічных рухаў цела чалавека.

   • Тэорыя танца.

2. Сукупнасць такіх рухаў пэўнага тэмпу і формы, якія выконваюцца ў такт музыкі, а таксама музычны твор у рытме і стылі такіх рухаў.

   • Беларускі народны т.

3. мн. Гулянка з музыкай і танцамі; вечарынка.

   • Кожную суботу ў клубе былі танцы.

◊

• Ні да танца, ні да ружанца (разм. неадабр.) — пра няўмелага, ні на што не здатнага чалавека.

|| прым. танцавальны, ✂.

танзіліт, ✂, м. (спец.).

Запаленне міндалін.

• Хранічны т.

танзура, ✂, ж.

Выбрытае месца на макаўцы галавы ў духоўных каталіцкіх асоб.

танізаваць, ✂; зак. і незак.

Падняць (падымаць) тонус у каго-, чаго-н.

|| наз. танізацыя, ✂.

танін, ✂, м.

Рэчыва, якое знаходзіцца ў некаторых раслінах і мае дубільныя і вяжучыя ўласцівасці (выкарыстоўваецца ў медыцыне і тэхніцы).

|| прым. танінавы, ✂.

таніраваць, ✂; зак. і незак. (спец.).

1. Надаць (надаваць) поўнае гучанне музычнаму або маўленчаму тэксту (пры спяванні, чытанні і пад.).

2. Пакрыць (пакрываць) фарбай што-н. да патрэбнага тону; зрабіць (рабіць) дэкаратыўную аддзелку з мэтай імітацыі.

|| наз. таніраванне, ✂ і таніроўка, ✂.

таніць, ✂; незак. (разм.).

Рабіць больш тонкім.

танічны​¹, ✂, (спец.).

Заснаваны на адпаведным чаргаванні націскных і ненаціскных складоў у вершаскладанні.

• Танічнае вершаскладанне.

танічны​², ✂, (спец.).

Які мае адносіны да тонусу арганізма, асобных яго органаў.

• Т. рэфлекс.

танк​¹, ✂, м.

Баявая браніраваная машына на гусенічным хаду, з вялікай праходнасцю, узброеная пушкай і кулямётамі, устаўленымі ў рухомай гарматнай вежы.

|| прым. танкавы, ✂.

• Танкавая калона.