танец

назоўнік | мужчынскі род

  1. Від мастацтва, у якім стварэнне мастацкіх вобразаў дасягаецца сродкамі пластычных і рытмічных рухаў цела чалавека.

    • Тэорыя танца.

  2. Сукупнасць такіх рухаў пэўнага тэмпу і формы, якія выконваюцца ў такт музыкі, а таксама музычны твор у рытме і стылі такіх рухаў.

    • Беларускі народны т.

  3. множны лік: Гулянка з музыкай і танцамі; вечарынка.

    • Кожную суботу ў клубе былі танцы.

Ні да танца, ні да ружанца (размоўнае неадабральнае) — пра няўмелага, ні на што не здатнага чалавека.

|| прыметнік: танцавальны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)