Verbum

раўнівы, ✂.

1. Схільны да рэўнасці, ахоплены рэўнасцю, які выражае рэўнасць.

   • Раўнівая жонка.
   • Р. погляд.

2. Прыдзірліва-насцярожаны.

|| наз. раўнівасць, ✂.

раўніна​¹, ✂, ж.

Роўная, без вялікіх узгоркаў зямная паверхня.

• Р. цягнулася да самага лесу.

|| прым. раўнінны, ✂.

|| наз. раўніннасць, ✂.

раўніна​², ✂, ж.

Роўнае месца, роўнядзь.

• Р. вакол, ні ўзгорачка.

раўнюткі, ✂.

Вельмі роўны.

• Раўнюткая дарожка.

раўня, ✂, ж. (разм.).

Чалавек, роўны другому, раўнацэнны з другім.

• Ён табе не р.

раўняцца, ✂; незак.

1. Станавіцца ў строй па прамой лініі.

   • Р. па правафланговаму.

2. на каго-што і па кім-чым. Імкнуцца быць падобным да каго-, чаго-н.

   • Р. на перадавікоў.

3. Параўноўваючы сябе з кім-н., прызнаваць роўным.

   • З ім ніхто не можа р.

|| наз. раўненне, ✂.

раўняць, ✂; незак.

1. Рабіць роўным, гладкім.

   • Р. дарожку.

2. Размяшчаць у адзін рад па прамой лініі.

   • Р. рады.

раўці, ✂; незак.

1. Утвараць рык, роў (пра жывёл).

   • Карова раве.

2. Моцна плакаць (разм.).

   • Чаго ты равеш?

3. Моцна гаварыць, крычаць, пець (разм.).

4. Утвараць гукі, падобныя на рык жывёлы.

   • Завіруха раве.
   • Самалёты равуць.

|| аднакр. раўнуць, ✂.

раўчавіна, ✂, ж. (абл.).

Роў, равок.

• Зарослая алешнікам р.

раўчук, ✂ і раўчак, ✂, м.

1. Невялікі равок, канаўка.

2. Ручаёк.