Verbum

гучаць, ✂ і гучэць, ✂, незак.

1. Утвараць гукі, раздавацца (пра гукі).

   • Струны гучаць глуха.
   • Гучыць вясёлая мелодыя.

2. перан. Успрымацца як нешта важнае, урачыстае, прыгожае і пад.

   • Кібернетыка — гэта гучыць!
   • Чалавек! Гэта гучыць горда.

3. Вынікаць, праяўляцца.

   • У гэтым пытанні гучыць сумненне.
   • У голасе гучыць радасць.

|| наз. гучанне, ✂.

гучнагаварыцель, ✂, м.

Прыбор для ўзнаўлення гукаў і ўзмацнення гучнасці радыёперадач.

гучнагалосы, ✂.

З гучным голасам.

|| наз. гучнагалосасць, ✂.

гучнець, ✂; незак.

Рабіцца больш моцнымі (пра гукі).

• Галасы гучнелі.

гучны, ✂.

1. Які характарызуецца выразным, далёка чутным гукам.

   • Г. голас.
   • Гучная мелодыя.

2. перан. Які атрымаў шырокую вядомасць.

   • Гучная слава.
   • Гучнае імя.

3. перан. Напышлівы, фальшывы па сэнсу.

   • Гучныя фразы.

|| наз. гучнасць, ✂.

гучок, ✂, м.

Маладая галінка, атожылак, парастак.

• Адсадзіць г.

|| прым. гучковы, ✂.

гушкалка, ✂, ж. (разм.).

Калыханка, арэлі.

|| прым. гушкалкавы, ✂.

гушкацца, ✂; незак. (разм.).

Рытмічна калыхацца з аднаго боку ў другі або зверху ўніз.

• Г. на арэлях.
• Г. на марскіх хвалях.

|| аднакр. гушкануцца, ✂.

|| наз. гушканне, ✂.

гушкаць, ✂; незак. (разм.).

1. Рытмічна гайдаць, калыхаць з аднаго боку ў другі або зверху ўніз.

   • Г. на арэлях.
   • Г. дзіця.

2. З захапленнем падкідаць каго-н. на руках.

|| аднакр. гушкануць, ✂.

|| наз. гушканне, ✂.

гушча, ✂, ж.

1. Густы асадак (стравы, раствору і пад.).

   • На дне засталася г.
   • Г. дзяцей не разганяе (прыказка).

2. Тое, што і гушчар.

   • Т. лесу.

3. Самае густое месца ў чым-н., цэнтр.

   • Уціскацца ў самую гушчу натоўпу.
   • Быць у гушчы падзей (перан.).