гучаць (гучэць) дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. Утвараць гукі, раздавацца (пра гукі).

    • Струны гучаць глуха.
    • Гучыць вясёлая мелодыя.

  2. пераноснае значэнне: Успрымацца як нешта важнае, урачыстае, прыгожае і пад.

    • Кібернетыка — гэта гучыць!
    • Чалавек!
    • Гэта гучыць горда.

  3. Вынікаць, праяўляцца.

    • У гэтым пытанні гучыць сумненне.
    • У голасе гучыць радасць.

|| назоўнік: гучанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)