Verbum

гучаць, ✂ і гучэць, ✂, незак.

1. Утвараць гукі, раздавацца (пра гукі).

   • Струны гучаць глуха.
   • Гучыць вясёлая мелодыя.

2. перан. Успрымацца як нешта важнае, урачыстае, прыгожае і пад.

   • Кібернетыка — гэта гучыць!
   • Чалавек! Гэта гучыць горда.

3. Вынікаць, праяўляцца.

   • У гэтым пытанні гучыць сумненне.
   • У голасе гучыць радасць.

|| наз. гучанне, ✂.