гучаць,
-
Утвараць гукі, раздавацца (пра гукі).
- Струны гучаць глуха.
- Гучыць вясёлая мелодыя.
-
перан. Успрымацца як нешта важнае, урачыстае, прыгожаеі пад. - Кібернетыка — гэта гучыць!
- Чалавек! Гэта гучыць горда.
-
Вынікаць, праяўляцца.
- У гэтым пытанні гучыць сумненне.
- У голасе гучыць радасць.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)