Verbum

катоўня, ✂, ж. (разм.).

Тое, што і катавальня.

катрынка, ✂, ж.

Пераносны механічны арган у выглядзе металічнай скрынкі, на якім ігралі вандроўныя музыканты.

◊

• Завесці катрынку (разм. неадабр.) — пачаць дакучлівую размову, гаварыць адно і тое ж.

|| прым. катрыначны, ✂.

катрыншчык, ✂, м.

Вандроўны музыкант з катрынкай.

|| ж. катрыншчыца, ✂.

катурхаць, ✂; незак. (разм.).

Штурхаць каго-н., прымушаць ачнуцца, прыйсці да памяці.

• К. сына раніцай.

катух, ✂, м.

1. Невялікі хлеў або адгароджанае месца ў хляве.

   • К. для свіней.

2. перан. Пра цёмны, малы пакой або хату (разм.).

   • Сем гадоў жыву ў гэтым катуху.

|| памянш. катушок, ✂.

катушка, ✂, ж. (спец.).

Цыліндр для намотвання дроту.

• К. дроту.
• К. нітак.

|| прым. катушачны, ✂.

катэгарычны, ✂.

1. Ясны, безумоўны, які не дапускае іншых тлумачэнняў.

   • К. загад.
   • Катэгарычнае патрабаванне.

2. Рашучы, які не дапускае пярэчанняў.

   • Катэгарычная думка.
   • К. адказ.

|| наз. катэгарычнасць, ✂.

катэгорыя, ✂, ж.

1. У філасофіі: агульнае паняцце, якое адлюстроўвае найбольш істотныя сувязі і адносіны рэальнай рэчаіснасці і пазнання.

   • К. часу.
   • К. формы і зместу.

2. У навуковай тэрміналогіі: родавае паняцце, якое абазначае разрад з’яў, прадметаў ці найбольш агульную іх прымету.

   • Граматычныя катэгорыі.
   • К. роду.
   • Гістарычныя катэгорыі.

3. Група асоб, аднародных прадметаў, з’яў, аб’яднаных агульнасцю якіх-н. прымет.

   • Розныя катэгорыі людзей.

|| прым. катэгарыяльны, ✂.

катэдж, ✂, м.

Невялікі жылы дом у прыгарадзе, рабочым пасёлку, звычайна з мансардай і зямельным участкам.

катэр, ✂, м.

1. Невялікае вяслярнае або самаходнае судна для транспартных, спартыўных і прамысловых мэт.

   • К. на падводных крылах.

2. Малы ваенны карабель спецыяльнага або дапаможнага прызначэння.

   • Тарпедны к.

|| прым. катэрны, ✂.