Verbum

каталікос, ✂, м.

Тытул патрыярха армяна-грыгарыянскай, а таксама галавы грузінскай праваслаўнай царквы.

каталіцызм, ✂ і каталіцтва, ✂, н.

Адзін з асноўных напрамкаў хрысціянства з царкоўнай арганізацыяй, якую ўзначальвае рымскі папа.

|| прым. каталіцкі, ✂.

каталог, ✂, м.

1. Сістэматызаваны пералік якіх-н. аднародных прадметаў (кніг, экспанатаў, тавараў і пад.).

   • К. часопісаў.
   • К. крытычнай літаратуры.

2. Наогул пералік, спіс якіх-н. прадметаў, з’яў.

   • К. тайфунаў.
   • Зорны к.
   • К. леднікоў.

|| прым. каталожны, ✂.

каталь, ✂, м. (уст.).

Рабочы, які займаецца падвозам грузаў на тачцы.

катамаран, ✂, м.

Судна з двух карпусоў, злучаных між сабой агульнай палубай.

|| прым. катамаранны, ✂.

катангенс, ✂, м. (спец.).

Трыганаметрычная функцыя, роўная адносінам косінуса к сінусу.

катапульта, ✂, ж.

1. У старажытнасці: прыстасаванне для кідання на вялікую адлегласць камення, бочак з запаленай смалой і пад., якое прымянялася пры асадзе крэпасцей.

2. Устройства для паскарэння старту самалёта з палубы карабля (спец.).

3. Аўтаматычнае прыстасаванне для выкідвання з самалёта лётчыкаў, касманаўтаў (спец.).

|| прым. катапультны, ✂.

катапультаваць, ✂; зак. і незак. (спец.).

Выкінуць (выкідаць) з самалёта пры дапамозе катапульты (у 3; знач.).

|| звар. катапультавацца, ✂.

• Лётчык катапультаваўся.

катар, ✂, м.

Запаленне слізістай абалонкі якога-н. органа.

• К. страўніка.

|| прым. катаральны, ✂.

катаракта, ✂, ж.

Памутненне крышталіка вока.

• Зняць катаракту.

|| прым. катарактны, ✂.