Verbum

густа... і густа-...

Першая частка складаных слоў са знач.:

1. з густым (у 1 і 2 знач.), напр. густавалосы, густалісты, густанаселены;
2. густы (у 1 і 2 знач.), напр. густацёрты, густацякучы, густа-зялёны.

густаўшчына, ✂, ж. (разм. неадабр.).

Ацэнка якіх-н. з’яў толькі з пункту гледжання свайго суб’ектыўнага густу (у 2 знач.).

густоўны, ✂.

З густам.

• Г. гарнітур.

густы, ✂.

1. Такі, што складаецца з мноства аднародных прадметаў, размешчаных блізка адзін ля аднаго.

   • Г. бярэзнік.
   • Густое жыта.
   • Буракі растуць густа (прысл.).

2. Не вадкі, з аслабленай цякучасцю, насычаны.

   • Густая смятана.

3. Шчыльны, малапранікальны для зроку, святла.

   • Г. туман.
   • Густыя воблакі.

4. Пра голас: паўнагучны.

   • Г. бас (нізкі).

|| наз. густата, ✂ і гушчыня, ✂.

гусцець, ✂; незак.

Рабіцца густым або больш густым (у 1, 2 і 3 знач.).

• Лес гусцее.
• Туман гусцее.
• Варэнне гусцее.

|| зак. загусцець, ✂ і пагусцець, ✂.

гусці, ✂; незак.

1. Утвараць працяжны аднатонны гук.

   • Вецер гудзе ў коміне.
   • Гудзе матор.
   • У вушах гуло (пра шум у вушах; безас.).

2. Бесперапынна ныць ад болю, стомленасці.

   • Рукі аж гудуць.

|| зак. прагусці, ✂.

|| наз. гудзенне, ✂.

гусь, ✂, ж.

1. Дзікая і свойская вадаплаўная птушка з доўгай шыяй.

2. Самка гуся.

   • Як з гусі вада.

|| памянш. гуска, ✂.

|| прым. гусіны, ✂.

гусяня, ✂ і гусянё, ✂, н.

Птушаня гусі.

гусятнік, ✂, м.

Памяшканне для гусей.

• Пабудавалі новы г.

гусятніца, ✂, ж.

1. Работніца, якая даглядае гусей.

2. Прадаўгаватая авальная пасудзіна з тоўстымі сценкамі для смажання і тушэння гусей, качак, курэй.