Verbum

рассыпацца, ✂; зак.

1. Высыпаўшыся адкуль-н., раскідацца ў розныя бакі, рассеяцца.

   • Мука рассыпалася па стале.
   • З кошыка рассыпаліся баравікі.
   • Валасы рассыпаліся па плячах (свабодна ляглі).

2. Размясціцца на адлегласці адзін да аднаго, разысціся па якой-н. прасторы.

   • Каровы рассыпаліся па аўсянішчы.

3. Разваліцца на дробныя часткі, распасціся.

   • Хлеў хутка рассыплецца.
   • Груда зямлі даволі лёгка рассыпалася.

4. Разысціся, разбегчыся ў розныя бакі.

   • Дзеці рассыпаліся па дварах.

5. Абазвацца частымі пералівістымі гукамі.

   • Р. вясёлым рогатам.

6. Падкрэслена лісліва і шматслоўна выказаць каму-н. што-н. прыемнае (падзяку і пад.; разм.).

   • Р. у падзяках.

7. Радзіць (разм.).

|| незак. рассыпацца, ✂.

|| наз. рассыпанне, ✂.

рассыпаць, ✂; зак.

1. Высыпаць, раскідаць, рассеяць па паверхні.

   • Р. вішні.
   • Р. грыбы.

2. Насыпаючы, размеркаваць, размясціць.

   • Р. бульбу ў два мяхі.
   • Р. муку ў ёмістасці.

3. перан., каго-што. Размясціць байцоў на якой-н. адлегласці адзін ад другога.

   • Р. роту ўздоўж дарогі.

|| незак. рассыпаць, ✂.

|| наз. рассыпанне, ✂ і рассыпка, ✂.

рассыпісты, ✂.

Які лёгка рассыпаецца на крупінкі, крошкі; які крышыцца.

• Рассыпістая бульба.

|| наз. рассыпістасць, ✂.

рассыпны, ✂.

Які захоўваецца, утрымліваецца, прадаецца без упакоўкі, россыпам.

• Р. цэмент.
• Р. цукар.
• Р. тавар.

◊

• Рассыпны строй — баявы строй пяхоты, у якім стралкі размяшчаюцца ланцугом на значнай адлегласці адзін ад другога.

рассыпчаты, ✂.

Тое, што і рассыпісты.

|| наз. рассыпчатасць, ✂.

рассядлацца, ✂; зак.

Вызваліцца ад сядла.

• Конь рассядлаўся.

|| незак. рассядлоўвацца, ✂.

рассядлаць, ✂; зак.

Зняць сядло (з асядланай жывёліны).

|| незак. рассядлоўваць, ✂.

рассяліцца, ✂; зак.

1. Пасяліцца ў розных месцах.

   • Р. на беразе возера.

2. Пасяліцца асобна (пра тых, хто жыў разам).

   • У хаце цесна, р. трэба.

|| незак. рассяляцца, ✂.

|| наз. рассяленне, ✂.

рассяліць, ✂; зак.

1. Пасяліць у многіх месцах.

   • Р. студэнтаў па кватэрах.

2. Пасяліць асобна (пра тых, хто жыў разам).

   • Р. сыноў, а то не мірацца.

|| незак. рассяляць, ✂.

|| наз. рассяленне, ✂.

рассячы, ✂ і рассекчы, ✂; зак.

1. Секучы, раздзяліць на часткі.

   • Р. палена.

2. Глыбока парэзаць чым-н. вострым, нанесці глыбокую рану.

   • Р. палец.
   • Р. нагу.

3. перан. Моцным рухам прарэзаць, раздзяліць, раз’яднаць.

   • Баржа рассекла водную гладзь. Р
   • Рака рассекла луг на дзве часткі.
   • Р. армію праціўніка.

|| незак. рассякаць, ✂.

|| наз. рассяканне, ✂ і рассячэнне, ✂.