Verbum

касільна, ✂, н.

Тое, што і кассё.

касір, ✂, м.

Службовая асоба, якая распараджаецца касай, выдае і прымае грошы, каштоўныя паперы, прадае білеты; работнік касы (у 3 знач.).

|| ж. касірка, ✂.

|| прым. касірскі, ✂.

касіцца, ✂; незак.

1. Станавіцца касым (у 1 знач.), крывіцца.

   • Вокны косяцца.

2. Глядзець скоса, убок.

   • Конь косіцца на машыну.

3. перан., на каго-што. Адносіцца неадабральна, з падазрэннем.

   • Рабі чэсна, дык і людзі не будуць к.

|| зак. пакасіцца, ✂ і скасіцца, ✂.

касіць​¹, ✂; незак.

1. Зразаць траву касой або касілкай.

   • К. атаву.

2. перан. Нішчыць, забіваць у вялікай колькасці.

   • Хвароба косіць людзей.
   • Вайна нас гнула і касіла.

|| зак. скасіць, ✂.

|| наз. кашэнне, ✂ і касьба, ✂.

касіць​², ✂; незак.

1. Рабіць касым, крывым, прыдаваць чаму-н. касое становішча.

   • К. рот.

2. што і чым. Глядзець коса, убок.

   • Конь касіў вокам на кучу канюшыны.

3. Быць касавокім, касым.

   • Левае вока косіць.

|| зак. скасіць, ✂ і пакасіць, ✂.

• Скасіць вугал хаты.
• Вокны пакасіла (безас.).

каска, ✂, ж.

Засцерагальны галаўны ўбор (звычайна металічны) у выглядзе шлема.

• Стальная салдацкая к.
• Медная пажарная к.

|| прым. касачны, ✂.

каскад, ✂, м.

1. Натуральны або штучны вадаспад з уступамі.

2. перан., чаго. Імклівая, нястрымная плынь чаго-н.

   • К. слоў.

3. Акрабатычны прыём, які імітуе падзенне з чаго-н. (з каня, веласіпеда, турніка і інш.; спец.).

4. У аперэце: хуткі танец у суправаджэнні спеваў (спец.).

5. Група звязаных між сабой гідраэлектрастанцый, размешчаных адна за адной (спец.).

|| прым. каскадны, ✂.

каскадзёр, ✂, м.

Артыст, які ў кінафільмах выконвае складаныя і небяспечныя для жыцця трукі.

|| прым. каскадзёрскі, ✂.

каскетка, ✂, ж.

Лёгкі мужчынскі галаўны ўбор з казырком і аколышкам.

каслаўка, ✂, ж. (разм.).

Пасма валасоў, травы, лёну і пад.